Yaşınız yetiyorsa, bundan 20-25 sene öncesini hayal edin. Eğer sizden büyük kardeşiniz ya da yakın bir akrabanız varsa ona küçük gelen ve tertemiz olan kıyafetler adeta yeni gibi giyerdik. Arkadaşlarımızın bisikletlerine özenir, “keşke bizim olsa” derdik ve hatta o an “al senin olsun” dese eminim sıfır olup olmamasına bakmadan hemen alır binerdik.
Peki şimdi ne oldu da “ikinci el ürünler”e bu kadar soğuk duruyoruz. (daha&helliip;)
Sürekli çiçekli – böcekli, dağlı – bayırlı, bisikletli – motosikletli yazılar yazdıktan sonra sanırım ilk defa bir şikayetimi yazacağım buraya. Etkili olur mu bilmiyorum ancak belki birilerine fikir verir. Yazımı okurken tarihlere dikkat etmeniz yazı bütünlüğü açısından önemlidir 🙂
“Parfüm” niyetiyle satın aldığımız birçok ürünün üstünde “eau de parfum”, “eau de toilette” vs. gibi farklı şeyler yazdığını görürüz. Özünde aynı olsalar da içerdikleri esans oranına göre farklı adlar alan bu ürünlerin basit bir grafiği için soldaki resme tıklayınız. Yazan yüzde oranları kalıcılığa doğrudan etki eden esans oranını belirtiyor.
Kol saati takmayalı uzun yıllar olmuştu ki artık spor bir saat alsam kendime iyi olur diye düşünmeye başladım. En son saat aldığımda ise internette bu denli derya deniz fikirler yoktu ya da ben bu kadar araştırmıyordum.
2008 yılında tesadüfen bir AVM’den aldığım Orient marka saatin aslında kaliteli bir marka olduğunu şimdilerde öğrendim. Öyle ki, saat işi kapitalizm nedeniyle kar marjının üretici tarafında en fazla olduğu işmiş ancak ben tesadüfen iyi bir marka alabilmişim. O insanların kolunda gördüğümüz Armani, Diesel, Calvin Klein gibi saatlerin aslında Çin’de 5-10 dolarlık mekanizmalar üzerine basılmış markaların minimum 500 liralara ulaşan saatler olduğunu da bu araştırmalarım sayesinde öğrendim.
Çoktandır şehirler arası yolculuklarımda uçağı tercih ediyor ve en az 2 – 3 yıldır otobüse binmiyordum. Özellikle İstanbul- Ankara arasında uçanlar hep uçağın bu mesafe için mantıklı olup olmadığının muhakemesini yapar. Bu muhakeme rötar yapan veya park için dolaşan uçaklarda daha çok yapılır. Vivalines, bu muhakemede otobüsün bir adım daha öne geçmesini sağlayan bir yolculuk deneyimi sağlıyor.
İşim gereği girişimcilerle ve girişimlerle sık ilgilenmeye çalışıyorum. Vivalines’ı, şehirler arası ulaşımın Starbucks’ı olarak tanımlasam hata olmaz sanırım. Basit bir otobüs yolculuğunu farklılaştırıp, değer katan bir girişim olarak tanımlasak yanılmayız sanırım. (daha&helliip;)
Gün geçmiyor ki devletimiz yeni gelir kapıları bulmasın… Yeni HGS/OGS, yeni nüfus cüzdanı, yeni ehliyet… Hepsi yeni, ancak aldığınız hizmet hala eski. Birkaç yıldır çıkışı adeta yılan hikayesine dönen yeni ehliyetin dağıtımına 1 Ocak 2016 itibarıyla başlandı. Benim gibi yurtdışına motosikleti ile giderken boş yere yıllık 500 TL ödeyerek beynelmilel ehliyet almak istemeyenlere gün doğdu (Yıllar önce çıkan ehliyet yasasındaki saçma bir ayrıntı nedeniyle yıllarca bu ücreti ödemeye mahkum olmuştuk).
Bakalım yeni ehliyete giden yolda karşılacağımız durumlar neymiş…
Yeni yıl geliyor, mağazalar ışıldayan vitrinlerini süslemiş, insanlarda tatlı bir telaş vardı. Oysa ülkenin bir diğer yarısındaki telaş bundan çok daha farklıydı: “hayatta kalma telaşı”
Sosyal medyada dolaşan, pembe bir ayakkabıya “onun olamayacak kadar güzel” olduğu için biraz tereddütlü, biraz mutlu, biraz heyecanlı sarılan bir kız çocuğu fotoğrafı etkilemişti beni. O gülüşün yakından tanığı olmalı ve mümkün olduğunca çok çocukta aynı gülüşü görmeliydik.
